شاید تاکنون بارها نام آسفالت میکروسرفیسینگ را شنیده باشید اما از کاربرد آن و نحوه ساخت آن اطلاعی نداشته باشید، در این مقاله قرار است به بررسی این نوع آسفالت بپردازیم و کاربردهای استفاده از آن را با یکدیگر مرور کنیم همچنین در این مقاله به تمامی نکات مهم در استفاده از این آسفالت خواهیم پرداخت. این نوع آسفالت یکی از آسفالتهای محافظتی میباشد که به منظور پیشگیری از خرابیها و آسیبهایی که ممکن است برای سطح مسیر پیش بیاید برروی آن قرار داده میشود. با شرکت آسفالت ماکادام شرق همراه باشید تا در ادامه این نوع آسفالت را به صورت کامل معرفی و بررسی کنیم.
همانطور که گفته شد آسفالت میکروسرفیسینگ یکی از آسفالتهای محافظتی به شمار میرود که به منظور افزایش طول عمر مفید روسازی بهکار رفته در راه مورد استفاده قرار میگیرد، این نوع آسفالت یک لایه نازک ساخته شده با قیر امولوسیونی است که برای حفاظت از آسفالت در برابر بالارفتن میزان ترافیک و جلوگیری از انواع آسیبهایی که در آينده قرار در آسفالت به وجود بیاید مانند شیارشدگی استفاده میشود.
البته پیشگیری از خرابی تنها استفاده این آسفالت نیست و گاهی از این آسفالت برای ترمیم روسازیهای آسیب دیده که برروی آنها آسیبهایی نظیر سائیدگی، جای چرخ، گودی و ترک نیز استفاده میشود. این آسفالت برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ در آمریکا و در جهت ترمیم سطح مورد استفاده قرار گرفت و از همان زمان تاکنون استفاده فراوانی در بسیاری از کشورهای دنیا دارد، به طوری که شاید نتوانید کشوری را پیدا کنید که از این نوع آسفالت برای حفاظت از مسیرهای پردد خود استفاده نکند.
آسفالت میکروسرفیسینگ که برخی آن را با نام آسفالت امولوسیونی نازک نیز میشناسند از مخلوط شدن مصالح سنگی با دانههای توپر و قیر امولوسیونی تعدیل شده پلیمری به همراه قیر معدنی و آب با دیگر مواد افزودنی تشکیل میشود، در انتهای این مقاله مصالح سنگی استفاده شده در میکروسرفیسینگ را نیز به صورت کامل بررسی خواهیم کرد. این آسفالت همچنین باعث افزایش محسوسی در طول عمر مفید روسازی میشود و از بسیاری از آسیبها که برخی از آنها را پیشتر نام بردیم جلوگیری میکند.
شاید با مشاهده ترکیبات اصلی آسفالت میکروسرفیسینگ متوجه شده باشید که مواد تشکیل دهنده این آسفالت با چیپ سیل مشابه است و تفاوتی میان آنها به چشم نمیخورد، در این باره باید بگوییم که چیپ سیل و میکروسرفیسینگ تنها یک تفاوت اصلی با یکدیگر دارند و آن نوع قیر به کار رفته در آنها است. در واقع برای تولید میکروسرفیسینگ از قیر امولوسیون پلیمری استفاده میشود در حالی که در چیپ سیل از قیر امولوسیون غیر پلیمری استفاده میکنند. همین موضوع باعث شده است که هردوی این آسفالتها برای پروژههای گوناگونی مورد استفاده قرار گیرند و انتخاب بین آنها براساس شرایط مسیر موجود و شرایط پروژه صورت پذیرد.
این نوع آسفالت دارای طول عمر مناسب و نسبتا زیادی است که همین مورد باعث افزایش روزافرون استفاده از آن از زمان کشف روش ساخت آن شده است. البته که زمان دقیق طول عمر میکروسرفیسینگ بستگی به عوامل گوناگونی دارد اما میتوان طول عمر مفید آن را به صورت میانگین حدود ۷ سال اعلام کرد.
عواملی که موجب کاهش یا افزایش طول عمر این آسفالت میگردند را میتوان میزان بار ترافیکی برروی مسیر، شرایط روسازی موجود، کیفیت آسفالت استفاده شده در مسیر، کیفیت مصالح بهکار رفته در میکروسرفیسینگ و همچنین شرایط محیطی دانست. در صورتی که شرایط گفته شده تا حد نسبتا خوبی مناسب باشند این آسفالت معمولا تا ۷ سال به خوبی حفظ میشود.
حال که کمی با آسفالت میکروسرفیسینگ آشنا شدید و از کاربردهای آن آگاه شدید میخواهیم به بررسی مزیت اصلی استفاده از این نوع آسفالت بپردازیم و ببینیم چرا این لایه محافظ انقدر مورد توجه بوده و استفاده قرار میگیرد. مزیت اصلی استفاده از میکروسرفیسینگ را میتوان عدم نیاز این آسفالت به تراکم و غلطک زنی دانست، اما بگذارید توضیح دهیم چرا این مورد انقدر حائذ اهمیت است.
در بیشتر موارد محافظها در مسیرهای پر تردد و پر ترافیک مورد استفاده قرار میگیرند و همانطور که میدانید در زمان اجرای پروژههای عمرانی در راهسازی مسیر به صورت موقت تا زمان پایان کار بسته میماند. این اقدام باعث میشود که مشکلات متعددی برای استفاده کنندگان از مسیر پیش بیاید و ترافیک سنگینی در محدوده عملیات به وجود میآید.
حال عدم نیاز آسفالت میکروسرفیسینگ به تراکم و غطتکزنی باعث شده است که این آسفالت در زمان بسیار کوتاهی آماده استفاده شود. البته زمان دقیق امکان استفاده از این آسفالت بستگی به عواملی مانند قیر بهکار رفته و شرایط محیطی دارد اما به طور میانگین میتوان گفت که تنها ۱ ساعت پس از پهن شدن این آسفالت میتوان به ترافیک اجازه تردد از روی آن را داد. این ویژگی باعث میشود بتوان این محافظ را در ساعات خلوتی مسیر به سرعت برروی روسازی قرار داد تا مشکلات ترافیکی برای مسیر به وجود نیاید.
در بخش ترکیبات این آسفالت گفتیم که برای ساخت آن باید از مصالح سنگ دانهای استفاده کرد، در این بخش قرار است ویژگیهای این مصالح را بررسی کنیم. جنس مصالح سنگدانهای باید از نوع سنگهای شکسته شده آهکی، گراینیتی و یا سرباره ذوب آهن و یا سایر سنگهای دیگر با کیفیت بالا باشد. این سنگها باید از بزرگترین سنگهای خواسته شده در مرحله دانهبندی نیز بزرگتر باشند. البته باید توجه داشته باشید که تمامی سنگهای موجود باید شکسته شده باشند، در غیر این صورت طول عمر و عملکرد میکروسرفیسینگ میتواند دچار کاهش شود.
برای اینکه بتوانیم در نهایت یک آسفالت میکروسرفیسینگ استاندارد و مرغوب ساخته و از آن استفاده کنیم باید توجه ویژهای به نحوه نگهداری از قیر امولوسیونی مورد استفاده از آن داشته باشیم. این نوع قیر در نگهداری دارای نکات متعدد و بیشتری نسبت به قیرهای معمولی است و به نوعی میتوان گفت نگهداری از آن از باقی قیرها سختتر است و هر نوع بیتوجهی به این نکات میتواند باعث به وجود آمدن شکست زودهنگام و بیجهت امولوسیون شود که در نهایت باعث میگردد این قیر کاملا غیر قابل مصرف گردد و هزینههای سنگینی به پروژه متحمل شود.
گرم کردن قیر برای استفاده در این پروژهها توسط لولههای آب گرم و یا بخار آب صورت میگیرد، این لولههایی نصب شده درون مخزن، باید فشار کمی داشته باشند و درجه حرارت آنها نباید از ۸۵ درجه سانتیگراد بیشتر شود. میزان درجه قیر موجود در مخزن نیز بستگی به نوع قیر امولوسیون دارد و نمیتوان برای آن میزان ثابتی معرفی کرد.
اگر در این مرحله درجه حرارت بیش از حد باشد تمامی آب موجود در قیر بخار شده و یک لایه از قیر خالص در داخل این مخازن شکل میگیرد. در صورت به وجود آمدن این شرایط تمامی مواد قیری موجود در داخل این مخازن به صورت کامل بلااستفاده میشوند و نمیتوان از آنها در پروژه استفاده کرد. همچنین بد نیست اشاره کنیم که برای مخلوط کردن قیر تا حد ممکن نباید از هوای فشرده استفاده کرد زیرا میتواند باعث شکسته شدن امولوسیون شود.
امیدواریم که این مقاله برای شما مفید واقع شود، در صورتی که تجربهای از استفاده از این آسفالت دارید خوشحال میشویم آن را با ما و دیگر خوانندگان سایت در میان بگذارید. فراموش نکیند که نظرات ارزشمند خود را با ما درمیان بگذارید. از اینکه با ما همراه هستید از شما سپاسگزاریم.